شاه جو رسالو
جنم
“سنڌو.”
“جي.”
“چون ٿا
تنهنجو ذڪر نه ڪريان، تنهنجي باري ۾ نه ڳالهايان.”
“ته پوءِ ڇا
سوچيو اٿئي؟”
“ڪجھ سمجھ ۾
نه ٿو اچي.”
“ڇو؟”
“ڇو جو جڏهن
ويٽنام جو ذڪر ڪريان ٿو، تڏهن ڪو به اعتراض نٿو ڪري، جڏهن تنهنجو ذڪر ڪريان ٿو،
تڏهن الزامن جو صليب پٺن تي کڻان ٿو.”
“پوءِ منهنجو
ذڪر ڇڏي ڇو نه ٿو ڏئين؟”
“منهنجي ادبي
زندگيءَ مان جيڪڏهن تنهنجو ذڪر ڌار ڪيو وڃي، ته پاڇي ۾ مونکي ڪجھ نه ملندو.”
“هينئر ڇا
مليو اٿئي.”
“درد جي
ميراث.”
“تون شاعري
ڇو نه ٿو ڪرين.”
“مقدر ۾ لکيل
ناهي.”
“تقدير جو
قائل آهين؟”
“جيستائين تو
کان جدا نه ٿيو هوس.”
“اڳ؟”
“ارادي آڏو
ڪنهن به شيءَ کي ڪٿ ۾ نه آڻيندو هوس.”
“ان کي تقدير
جي ليکي بدران سزا ڇو نه ٿو سمجھين؟”
“ڇا جي سزا؟”
“محبت جي
سزا.”
“اسين محبت ۾
سزا پاڻ مقرر ڪندا آهيون. ٻيو ڪو اسان کي ڪهڙي سزا ڏئي سگھندو!”
“مون کي خبر
آهي. تون محبت ۾ مرڻ جو قائل آهين.”
“مان تنهنجي
لاءِ هر دور ۾ مرندو رهيو آهيان سنڌو.”
“منهن پاسي ۾
ڇو نه ويهي رهين؟”
“نه مان
تنهنجي پاسي کان نه مان تنهنجي سامهون ويهندس.”
“ڇو؟”
“اسين
عبادتگاهن کي پٺي نه ڏيندا آهيون.”
“حق تي توکي
ماڻهو ڪافر ٿا سمجھن!”
“مان مومن
ڪڏهن هوس!”
“پر تڏهن به
لوڪ جو لحاظ ڪبو آهي.”
“مان منافق
نه آهيان. مون توسان محبت ڪئي آهي.”
“محبت جي ميدان
۾ تون اڪيلو ته ناهين!”
“مان محبت جي
ميدان ۾ مرڻ وارن جي قافلي ۾ شامل آهيان.”
“پر تون ته
جيئرو آهين!”
“هيءُ منهنجو
نئون جنم آهي، مان تنهنجي محبت ۾ وري مرندس ۽ وري جنم وٺي موٽي ايندس. تنهنجي لاءِ
منهنجي مرڻ ۽ جيئڻ جو سلسلو قيامت تائين هلندو رهندو.”
0 comments:
تبصرو لکو
.
اوهان جي هر تبصري جو جواب انشاءالله جلد از جلد ڏنو ويندو